Tweelingzus

Tweelingzus

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:33SQ-GPDN-9SYF?i=195&wc=Q82R-GXH%3A1007889801%2C1007910101&cc=2138481

https://familysearch.org/ark:/61903/3:1:939X-XZ9F-JV?i=12&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:9Q97-YMBG-DZF?i=15&wc=Q82R-L7T%3A1007939601%2C1007929801&cc=2138481

Geboorteakte 3

https://familysearch.org/ark:/61903/3:1:9Q97-YMBG-DHS?i=14&wc=Q82R-L7T%3A1007939601%2C1007929801&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:9Q97-YSGK-WSK?i=50&wc=Q82R-L8T%3A1007919901%2C1007977101&cc=2138481

Geboorteakte 154

https://familysearch.org/ark:/61903/3:1:9Q97-YSGK-WSK?mode=g&i=50&wc=Q82R-L8T%3A1007919901%2C1007977101&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:939X-X8QH-3T?i=291&wc=Q82R-227%3A1007889801%2C1007753701&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:939X-X8QW-D2?i=431&wc=Q82R-227%3A1007889801%2C1007753701&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:939X-X8QQ-CK?i=634&wc=Q82R-227%3A1007889801%2C1007753701&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:939X-X8Q4-BP?i=299&wc=Q82R-227%3A1007889801%2C1007753701&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:33SQ-GPD8-15X?i=55&wc=Q82R-G9G%3A1007889801%2C1007908001&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:939X-X8QS-Y2?i=639&wc=Q82R-227%3A1007889801%2C1007753701&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:33S7-9PDQ-NHR?i=41&wc=Q82R-LY9%3A1007870501%2C1007851101&cc=2138481

Geboorteakte 13

https://familysearch.org/ark:/61903/3:1:33S7-9PDQ-NHR?mode=g&i=41&wc=Q82R-LY9%3A1007870501%2C1007851101&cc=2138481

https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:33S7-9PD8-994G?i=1432&wc=Q82R-G95%3A1007851901%2C1007886801&cc=2138481

 Maria (Moe MIT - Moeke) Goossens, geboren 31/03/1913 in Herenthout. Ze is nooit zo oud geworden als haar broer, nonkel Sus, die 101 geworden is. Ze is stilletjes uitgegaan als een kaars, helemaal opgeleefd en ze heeft haar man, Jef Van Pavelen, meer dan veertig jaar overleefd.

Geen van beiden was bij bewustzijn bij het overlijden en beiden zijn begraven onder hun koosnamen nl. Paps en Moeke.

In de tijd toen Moeke geboren werd noemde men de meeste Maria's Mit. Zij heette toen Mit van Cas De Maalder. Casimir Goossens was  vader en hij was de enige maalder van het dorp. Later, toen ze eenmaal getrouwd was heette ze Mit van Jef Van Pavelen. Pavel was de vader van haar man, en zo was ze, naast Mit van Cas De Meulder, in het dorp ook gekend als Mit van Jef van Pavelen. Na de dood van haar man was ze terug Mit van de Meulder of korter Mit Cas.

Soms, heel soms, vertelde ze van haar jeugd. Ze moet o.a. een enorm trauma hebben opgelopen toen haar broertje, Medar, stierf. Als ze iets over haar jeugd vertelde dan vertelde zij steeds hoe hij gestorven was.

Toen haar man benoemd werd tot technisch leraar zei ze dat ze die dag het groot lot gewonnen had. Ze bedoelde vooral dat haar man en zij een staatspensioen zouden trekken. Ze heeft zelf in haar lange leven allerlei stielen uitgeoefend, zoals kapster in haar jeugd, huismoeder, winkelier van o.a. saai of sajet tijdens de oorlog, nadien is ze terug huismoeder geworden om nadien terug winkelier te worden. Als winkelier is zij tenslotte gepensioneerd, maar tot haar dood is zij socialist gebleven!

Nooit of nooit hebben we haar horen klagen, zij was altijd tevreden en blijgezind. Bij baar overlijden had ze dus een gemengd pensioen. Ze was dan ook erg fier over het feit dat haar kinderen nooit iets hebben moeten bijdragen toen ze in een RVT moest worden opgenomen!

Moeke heeft de wereld zien veranderen, en ze heeft van die veranderingen genoten. Het begon al heel vroeg. Samen met haar man, ging ze zo reeds, in de dertiger jaren, met de radiotrein op huwelijksreis naar de kust. Nadien werd het stilletjes en leefden ze van de hand in de tand tijdens de oorlog. Haar man is nooit soldaat geweest en is ook nooit opgeëist maar hij was wel een Belgicist. In het begin van de jaren zestig nam ze de winkel van haar schoonmoeder over. De verhouding met haar schoogmoeder is steeds slecht geweest. Die verdeelde nl. haar erfenis onder haar drie kleinkinderen en dit omdat ze haar schoondochter nog steeds niet vertrouwde. Moeke is dat nooit vergeten en heeft haar dat ook nooit vergeven.

Enkele anekdotes.

- In 1963 kocht Moeke een auto. Haar man die toen al ziek was, mocht geen auto besturen van de dokte Den r, en daarom leerde zij op vijftigjarige leeftijd rijden. Ze bleef met de auto rijden tot ze aan één oog blind was.

- Ze genoot enorm van haar vrijheid en zij was de koning te rijk met haar auto. Zowel het binnen- als het buitenland maakte zij onveilig met haar auto. Eerst met haar vriendin Julia en nadien met ons en met haar zussen. Die konden geen van allen, behalve wij, met de auto rijden en deden daarom steeds een beroep op Moeke. Iets wat haar erg veel plezier deed en onbewust, want ze was ook maar een mens, nam ze wraak op haar zussen omwille van het feit dat ze zich altijd, maar niet helemaal terecht, minderwaardig gevoeld had.

- Eens zei ze tussen de soep en de patatten in de jaren vijftig dat ze ooit gevlogen had. Ze had altijd verzwegen dat ze een luchtdoop gekregen had van iemand die een jaar na haar luchtdoop verongelukt was met datzelfde vliegtuig (de oudste van Peekes). Zij was met voorsprong, de eerste van de familie die ooit gevlogen had! Ze deed dit nog eens over toen ze gepensioneerd was met haar reis naar Bulgarije, ook toen was zij nog steeds de enige van de familie, met uitzondering van haar jongste broer, Marcel, die ooit gevlogen had.

- Op een keer repatrieerde ze de kinderen en de vrouw van mijn broer van ergens in de buurt van Parijs. Ze kende toen alleen de naam vanhet pompstation en had een beetje uitleg gekregen van mijn broer. De GSM was nog niet uitgevonden en van een GPS was er in de verste verte nog geen sprake. Toch arriveerde ze daar enkele uren later om iedereen te evacueren. Toen, een prestatie om U tegen te zeggen!

- Onverstoorbaar was ze ook als ze met haar wagentje reed. In 1978, toen Anja pas geboren was, reed ze in de gracht door een lekke band en even later zat ze opnieuw achter het stuur.

- Enkele jaren later, toen ze al maanden, niet meer met haar auto mocht rijden, vertelde ze dat ze altijd dezelfde weg nam, maar dat ze op een keer toch bijna in een pas nieuwe bouwput van wegenwerkers terecht was gekomen en toen eerst was het duidelijk dat ze het afscheid van haar auto verteerd had. Door haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen werd ze steeds Moeke genoemd. Haar drie kinderen, waar ze erg trots op was, deden regelmatig  beroep op haar als babysit toen ze met pensioen gegaan was. Binnen het uur was zij er dan met haar wagentje om de beller uit de nood te helpen! Toen zij niet meer met de auto mocht rijden woonde zij nog in Westerlo en even later ging haar grote wens invervulling. Eenmaal in Herenthout, waar ze iedereen kende, voelde ze zich terug thuisgekomen. Ze woonde op amper 150 m van haar vroegere winkel. Ze werd langzamerhand blind maar dank zij haar jongste zoon kon ze in Huis Driane blijven.Nadien verhuisde ze naar het RVT op de Itegemsesteenweg Steenweg in Herenthout op aanraden van haar zus die ze enkele tijd later verloor. Enkele jaren later stierf Moeke hier ook en dit enkele maanden na haar honderdste verjaardag.

Ze kreeg regelmatig bezoek, misschien wel het meest van al de patiënten, maar dat had ze dan ook dubbel en dik verdiend! De laatste drie weken waren er misschien te veel aan, maar wat doe je er aan als iemand erg veel van het leven houdt?

Moeke heeft veel meegemaakt. Zo heeft ze de opkomst en soms ook het verval, maar vooral de groei en de bloei van de elektrische verlichting, de radio, het vliegtuig, de auto, de raket, de wasmachine, de stofzuiger, de koelkast, de vriezer, de telefoon, enz. meegemaakt. Moeke ging door het vuur voor haar kinderen en schoonkinderen en ook voor haar kleinkinderen waar ze ook erg fier op was, en hun partners en achterkleinkinderen. Ze werd dan ook door iedereen op handen gedragen. Iedereen onder hen noemde haar Moeke. Een eretitel die ze zeker verdiend had.

Jef Van Pavelen zo noemde men in het dorp de Paps. Hij is vermoedelijk steeds een voorbeeldige zoon en echtgenoot geweest. Waarschijnlijk was hij veel te braaf en is hij nooit opstandig geweest, zelfs niet tegen zijn moeder, die wel erg bezitterig was, volgens Moekeo.

Jozef (Paps) De Schutter, geboren 21/11 /1912, is al op 59 jarige leeftijd gestorven aan een hersentumor. Hij was zeer begaafd. De toenmalige directeur van het college (Herentals) is zelfs tijdens zijn jeugd aan huis geweest om te vragen om hem verder te laten studeren. Hij heeft om een of andere reden dat niet gedaan. Hij is uiteindelijk een gelukkig man geworden en werd een van de betere diamantbewerkers van het dorp en werd enkele jaren voor zijn dood technisch leraar diamant.

Vóór WOII, toen hij pas getrouwd was, heeft hij slechts om de twee weken gewerkt. Dit wegens een gebrek aan diamant in België.

Hij is ook nooit soldaat geweest en heeft de hele oorlog thuis doorgebracht.

Op het ogenblik dat Hitler de Sovietunie de oorlog verklaarde beweerde onze Paps dat dat de nederlaag van Duitsland inluidde en hij scheerde zijn snor af tot hij gelijk kreeg. Toen eerst liet hij zijn snor terug groeien.

Er kwamen tijdens WOII heel veel jongeren over de vloer. Één van hen, een jonge dame (Simonne Wijns), is zelfs jeugdrechter geworden, de anderen, allemaal mannen, werden regent (Jos Van  Beek, Frans Beeck,...., ) en belastingconsulent (Gust Torfs). In elk geval werden het steunpilaren van de maatschappij en gerespecteerde leden in hun respectievelijke gemeente.

In 1944, na de bevrijding, is onze paps even tewerkgesteld aan de gemeente als gemeentesecretaris. Hij verdiende naar eigen zeggen te weinig en ging terug diamant slijpen. (Iets wat hij dolgraag deed)

In 1946, één jaar na de oorlog reed hij met vrienden met de fiets naar Lourdes. Dat kwam destijds zelfs in de krant omdat het toen een krachttoer was zo direct na de oorlog en dat bleek het ook te zijn. Achteraf vertelde hij steeds verscheidene anekdotes over die reis. O.a. van het eten van frieten op de Champs Elisé en van een Bretoen, die hem beloofde Frans te zullen leren in drie weken. Een talenknobbel had hij dus zeker, als zelfs een wildvreemde dat aanvoelde.

In het jaar 1947 werd de eerste "Tour de France " gereden na de oorlog. Voordien werden de prestatie's van onze Belgische deelnemers en winnaars van de ronde, waaronder R. Maes, in de fabrieken besproken en ook geroemd in de kranten.

Deze eerste"Tour de France" na de oorlog werd dan ook uitvoerig besproken en werd gewonnen door Jean Robic, een kleine Bretoen.

Hij bleef heel zijn leven fervent supporteren voor de Tour. Ook voor A. Bruneel, een zoon van een Herenthoutenaar, een toendertijd bekende pistier, en nadat Bruneel gestopt was voor R. Van

Steenbergen en R. Van Looy, beiden uit de Kempen en natuurlijk voor E. Merkx

Mijn vader had op de leeftijd van 45 jaar een hele bibliotheek uitgelezen en hij bouwde zelf een bibliotheek uit, die even chaotisch was als de boeken die hij voordien gelezen had: A. Hans, K. Mah, E. Zola, E. M. Remarque en dichter bij huis L. Zielens en P. Van Aken. Hij las dus alles door elkaar.

Nadien zou hij de krant nog eens halen toen ze hem zijn mening vroegen over de nieuwe mechanische dop. Veel later werd hij benoemd als technisch leraar diamant en op negenenvijftigjarige leeftijd is hij overleden aan een hersentumor.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Cas_Goossens

Cas Goossens (°1937 Itegem, Heist-op-den-Berg) volgde Grieks-Latijnse Humaniora aan het Klein Seminarie van Hoogstraten (1948-1955). 

Als journalist (“those were the best years of mij life”, zegt hij nog steeds) stond hij mee aan de wieg van het erg gewaardeerde radiomagazine Actueel (dat bijna veertig jaar lang is blijven bestaan). Hij specialiseerde zich ook (vooral onder invloed van de Nederlandse Nobelprijswinnaar Jan Tinbergen) in de problematiek van de Derde Wereld. Uit die belangstelling kwam het boek voort “Open brief aan rijke mensen” (Lannoo, Tielt 1973), waarin hij ontwikkelingssamenwerking ook voor het westen als een verstandige politiek van welbegrepen eigenbelang ziet.

Na zijn vertrek uit de omroep (1996) publiceerde hij zijn ideeën over Radio en Televisie in Vlaanderen (Davidsfonds, Leuven 1998). Hij bleef de ontwikkelingen in de wereld van de communicatie op de voet volgen en publiceerde “De macht van de media – de markt is de baas” (Van Halewijck, Leuven 2009). Voortdurend pleit hij ervoor dat de media zich niet helemaal door puur commerciële belangen zouden laten meeslepen.

Zijn jongste boek heet “Van Brugge naar La Palma” (Lannoo, Tielt 2012). Dat is de Nederlandse bewerking van het Spaanse boek “De Brujas a La Palma”, het verhaal van de Bruggeling Luis Vandewalle el Viejo die in de XVIde eeuw naar de Canarische eilanden trok en daar een zo belangrijke rol speelde dat zijn naam nu nog overal in het straatbeeld van Santa Cruz de La Palma opduikt. 

Cas Goossens is gehuwd met Lydia Schenck. Zij hebben een dochter en een zoon en twee kleinkinderen.

Eigenares Café 't Klokkenspel Botermarkt Herenthout.